Te wersety, te rzeczy

Księga Pieśni jest pierwszym zbiorem poezji w moim kraju,

Reprezentuje twórczość poetycką od czasów zachodniej dynastii Zhou do połowy okresu wiosen i jesieni, w którym opis miłości zajmuje znaczną część. Wiersze miłosne w „Księdze Pieśni” są ciepłe i romantyczne, czyste i naturalne, a ich przesłaniem jest wymiana uczuć i zderzenie miłości z miłością. Chociaż wiele wierszy miłosnych późniejszych pokoleń znacznie ustępuje „Księdze Pieśni” pod względem wartości literackiej, można je uznać za dziedzictwo i rozwinięcie „Księgi Pieśni”.

Dla tak zwanych Yiren, którzy mają tylko jedną stronę, mężczyzna naiwnie myślał, że zakochali się sto lat temu i że ta strona spotka się ponownie dopiero po stu latach reinkarnacji. Dlatego, nawet jeśli front jest taki, że „niebo jest zielone, biała rosa to szron, a droga jest długa i długa”, wciąż idziesz pod prąd, mając nadzieję, że wszystko się ułoży, ale jesteś pośrodku wody, jakby przeznaczeniem było być daleko od siebie.

Świat wie tylko, że „piękna dama jest dżentelmenem”. Jednak on

Nie wiedziałem, że mężczyzna z wiersza będzie codziennie udawał się do trzcinowego lasu, aby spotkać kobietę, czekając od wschodu słońca na wschodzie, aż poświata słońca zmusi ziemię do ucieczki, aż wreszcie do echa Przełęczy Jujiuguanguan. Dzień po dniu wzdychałem z rozczarowania i nadal miałem nadzieję następnego dnia.

Mężczyźni i kobiety nie chcą wiedzieć, jak się poznali, wiedzą tylko, że wspólny czas to najlepszy czas w ich życiu. Mężczyźni pragną, by czas trwał w pięknej chwili, podczas gdy kobiety uważają, że czas jest jak przepaść. Stąd westchnienie: „Wskazane jest pić i starzeć się z partnerem; fortepian i seren są w rodzinie królewskiej, wszystko jest piękne”.

„Śmierć i życie są ze sobą powiązane, a ty będziesz szczęśliwy,

„Partnerze, trzymaj się za rękę i zestarzej się ze swoim partnerem”. To nie jest poemat miłosny, ale przysięga składana przez żołnierzy przed pójściem na wojnę. Stała się jednak synonimem niezachwianej miłości przekazywanej od tysięcy lat. Ilu jednak ludzi rozumie, że przysięga to tylko obietnica rzucona na wiatr? Wiatr wieje jak dmuchawiec, unoszący się coraz dalej i dalej, i nikt nie będzie na nią nalegał? Historie z Księgi Pieśni są rozdzielone od ponad 2000 lat, a te ponad 2000 lat pozostawiło smutek Lu You i Tang Wan, że „chociaż istnieje górski sojusz, trudno utrzymać brokatową księgę”; żale Liang Shanbo i Zhu Yingtai, którzy „oboje zamieniają się w motyle i tańczą, a miłość i miłość nie są bezduszne”; Nalan Rongruo i Lu „parą na resztę życia, kochającą się, ale nie na randkę w ciemno”. Pustkowie jest coraz dalej i tego dnia byliśmy od siebie coraz dalej, spotkaliśmy się wspaniale, pięknie się odwróciliśmy i pięknie zapomnieliśmy; krańce ziemi nie są już przedmiotem zwyczajowych rozmów, jesteśmy tylko początkiem jednego etapu i końcem jednego etapu.

Poezja, w słowach pełnych smutku i piękna, opisuje to, co autor

widział, słyszał lub doświadczył osobiście. W rezultacie poezja jest piękna i bolesna, ale ani w smutku, ani w radości, tylko ludzie się w nią pogrążają.